Προχτές είδα το Avatar. Ξέρω, έχει περάσει καιρός από την πρεμιέρα, είναι βδομάδες στο σινεμά, άργησα να το δω, τί το γράφω λες και έκανα κατόρθωμα όλοι το έχουμε δει, αλλά τελικά πήγα. Είχα
ακούσει πολλά για αυτή την ταινία, όπως και όλοι φαντάζομαι. Εξάλλου, είναι μια ταινία για την οποία γίνεται ντόρος εδώ και χρόνια, από έναν σκηνοθέτη που είναι αναγνωρισμένος από την μεγάλη επιτυχία του Τιτανικού και όλοι την περίμεναν και με είχαν προϊδεάσει θετικά και αρνητικά. Η κρίσιμη ερώτηση, της κρίσιμης -οικονομικά- περιόδου που διανύουμε είναι: Τελικά, άξιζε τα 12€(ναι, είδα το 3D); Η απάντηση: Ναι, τα άξιζε. Αν σας περισσεύουν σαφώς, και θέλετε να τα διαθέσετε για να ξεχαστείτε σε έναν νέο κόσμο, για 162 λεπτά δράσης, ρομάτζου, εφέ, συγκίνησης. Δεν ξέρω αν είναι και η καλύτερη ταινία όλων των εποχών, μπορεί να μην είναι ούτε στις 100 καλύτερες, αλλά είναι πραγματικά πολύ καλή. Ναι, η ταινία είναι κλασσικό μπλοκμπαστερ. Ναι, θα σας θυμίσει κάτι η υπόθεση (έχω ακούσει από χορεύοντας με τους λύκους, μέχρι ποκαχόντας). Ναι, η ωραία της ταινίας είναι μπλε. Ναι, οι ερμηνείες δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Ναι, τα 3D τα περιμένεις ακόμα καλύτερα, με τόσο promotion που έχει πέσει. Εδώ έρχεται αυτό που περιμένετε... Ένα μεγάλο ΑΛΛΑ. Αλλά, λοιπόν, δένουν όλα τόσο ωραία μεταξύ τους, που αν ενώσεις όλα τα παραπάνω μέτρια μέρη και προσθέσεις την αίσθηση που σου αφήνει τελικά η συνολική εμπειρία, γιατί πρόκειται περί εμπειρίας και όχι απλά ταινίας, παίρνεις ως αποτέλεσμα έναν λόγο να πας σινεμά.
Κριτικές, βαθμολογία, υπόθεση, τρέϊλερ:
http://www.metacritic.com/film/titles/avatar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου